บทที่ 113 แผ่นจานค่ายกล

“เจ้าทำลายมันเช่นนี้ ข้าจะกินได้อย่างไรเล่า?” ผูเยาไม่พอใจ จั่วม่อหอบอย่างหนัก ไม่มีเรี่ยวแรงจะแยแสสนใจมัน ผ่านไปครึ่งค่อนวัน ค่อยปรับลมหายใจเป็นปกติ หวนนึกถึงอันตรายที่เพิ่งผ่านมา พลันระเบิดอย่างฉุนเฉียว “เจ้าเหรินเยาสมควรตาย! ไฉนไม่บอกข้าก่อนว่าภูตหยินสามารถโจมตีตอบโต้?” ใบหน้าของผูเยาจริงใจมาก “ข้านึกว่าเจ้าทราบ เร