บทที่ 840 นี่คือม่ออวิ๋นไห่!             

“หว่อหลี ดูเหมือนจะถึงเวลาต้องสละชีวิตเข้าสู้แล้ว” หลัวหลีฝืนยิ้มอย่างจนใจ “ดี” หว่อหลีพยักหน้ารับรู้ ใบหน้างดงามเย็นชาของนางไม่แสดงอารมณ์อื่นใด “คราครั้งนี้อาจต้องเอาชีวิตเข้าแลก เจ้าจะไม่ยิ้มให้ข้าเสียหน่อยรึ? ก่อนตายจะได้มีความทรงจำอันสวยงาม เช่นนี้การสละชีวิตจึงจะมีคุณค่าความหมาย!” หลัวหลีพึมพำ นานมากแล้วที่มันไม่