บทที่ 747 ฟางเส้นสุดท้าย

บันไดศิลาทอดยาวลึกลงไปในความมืดราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ผนังกำแพงทุกด้านสลักไว้ด้วยลวดลายค่ายกลยันต์ทุกประเภท บางส่วนเริ่มแตกหักหลุดลอก เห็นได้ชัดถึงความเก่าแก่และกาลเวลายาวนานที่พวกมันผ่านพบมา คนกลุ่มหนึ่งเหินบินลงไปตามขั้นบันได พวกมันเดินทางโดยไม่หยุดพักกว่าสองชั่วยาม แต่ยังคงไม่มีทีท่าว่าปลายบันไดจะสิ้นสุดลงที่ใด “ท่า