บทที่ 205 ของเล่นจากผูเยา

“เรากำลังไปยังที่ใด?” ฉุนอวี๋เฉิงสอบถามอย่างอกสั่นขวัญแขวนอยู่บ้าง “แม่น้ำอาณาจักร” กงซุนชากลับสีหน้าผ่อนคลาย กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้นห้องท้องเรือ ท่วงท่าเกียจคร้าน สบายอารมณ์ยิ่ง “เจ้ารู้ได้อย่างไร?” ฉุนอวี๋เฉิงใช้สายตาวิตกกังวลมองตามศิษย์จั่วม่อ ผู้ยังคงง่วนอยู่กับการปรับปรุงเรือเมล็ดอินทผลัม ศิษย์พี่ทำงานติดต่อกัน