บทที่ 211 เจ้าพวกภูตผีหิวโหยที่ใช้การไม่ได้

จั่วม่อมองใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยสิบกว่าคนตรงหน้าอย่างครุ่นคิด บางคนมีสีหน้าหวาดหวั่น แต่ส่วนมากยังมีท่าทีกระด้างกระเดื่อง มันกำลังขบคิดหาวิธีการควบคุมคนกลุ่มนี้ อาณาจักรขุนเขาน้อยในเวลานี้เป็นเหมือนคุกคุมขัง เป็นสนามรบอันหฤโหด ซิวเจ่อที่สามารถรอดชีวิตมาได้จนถึงตอนนี้ ล้วนไม่ใช่มือชั้นธรรมดาสามัญ “นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไ