บทที่ 85 มาถึงหน้าประตู

เมื่อจั่วม่อเสร็จสิ้นการสะสางพื้นที่ทุ่งปราณที่มันเช่าไว้ ก็ลากร่างอันเหนื่อยล้ากลับไปยังลานน้อยลมตะวันตก แต่พอเห็นกระเรียนกระดาษน้อยบินร่อนลงมา มันแทบจะเป็นลมล้มคว่ำลงตรงนั้น นางคงไม่เริ่มทรมานมันอีกกระมัง… จั่วม่ออยากร่ำไห้ แต่เรื่องนี้ไม่เคยสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามที่ใจมันปรารถนาอยู่แล้ว มันได้แต่ต้องปรับตัวเพื่อก