บทที่ 827 การตัดสินใจของหย่างหยวนเฮ่า

จั่วม่อหันกลับมามองหลีเซียนเอ๋อร์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หลังจากเงียบงันไปชั่วอึดใจ ค่อยกล่าวออกมาประโยคหนึ่ง “อะแฮ่ม ที่แท้ลายมือข้าในครั้งนั้นก็อัปลักษณ์ถึงเพียงนี้!” เพ้ย นี่ไม่ใช่คำอารัมภบทที่ดีเสียหน่อย กล่าวเช่นนี้มีแต่จะทำให้ภาพลักษณ์ของเกอดูอ่อนปวกเปียกกว่าเดิม… … จั่วม่อเยาะเย้ยตัวเอง แต่วาจาพอกล่าวออกมา กล

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ