บทที่ 102 ไม่เข้าใจจริงๆ

จั่วม่อค่อยๆ ฟื้นคืนสติอย่างช้าๆ ใบหน้ามันจมอยู่กับพื้น ในปากมีเศษโคลน แต่ยังคงรู้สึกปลอดภัยเล็กน้อย เมื่อตระหนักว่ามันอยู่ในลานบ้านเล็กๆ ของตน เมื่อตรวจสอบร่างกายตัวเอง ค่อยคลายใจโดยสมบูรณ์ สถานการณ์ของมันยังดีกว่าที่คาดเอาไว้มาก แม้ว่าจะมีอาการบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรง โดยเฉพาะเส้นชีพจรปราณฉีกขาด แต่ยังไม่ร้ายแรงเท่าท