บทที่ 308 ป่าเถื่อน!

จั่วม่อส่งสัญญาณให้แก่ทุกคน พวกมันล้วนเข้าใจ จงใจเดินไปในทางที่ไม่ค่อยมีผู้คน “ท่านที่นับถือลอบติดตามเราด้วยเหตุผลกลใด?” จั่วม่อจ้องมองอีกฝ่ายอย่างเย็นชา ผู้มาเป็นซิวเจ่อสวมชุดนักพรตสีเหลืองอ่อน ผมเผ้าขาวโพลน แต่รูปโฉมดุจทารก ยังคงมีผู้คนผ่านไปมาอยู่บ้าง ซิวเจ่อเหล่านั้นพอพบเห็นนักพรตเฒ่าชุดเหลือง ล้วนหน้าเผือดสี รีบร

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ