บทที่ 330 ง้าวทมิฬดำ

“ในอดีต ข้าอยู่ในภพอสูรเคยมีฉายา… …” ผูเยากล่าวได้ครึ่งหนึ่ง แต่แล้วมันคล้ายตระหนักถึงบางสิ่ง หันเหหัวเรื่องไปอีกทาง “อ้อ ไม่ต้องกล่าวถึงอดีตแล้ว คนของเจ้าล้วนนิสัยใจคอไม่เลว แต่พรสวรรค์ของพวกมันไม่ค่อยดีนัก” ผูเยาสีหน้าเต็มไปด้วยความอับจนปัญญา จั่วม่อทราบว่าอีกฝ่ายยังมีวาจาจะกล่าว จึงไม่ได้กล่าวขัดคอ “เจ้าเมื่อฝึ