บทที่ 156 พี่น้องในยามยาก

อ่านเล่ม 1 + 2 ที่ https://goo.gl/nAJ4Q4 บทที่ 156 พี่น้องในยามยาก “อย่าได้ลืมเลือน…” “ต่อให้ต้องตาย ก็มิอาจลืม…” จั่วม่อค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ ปฏิกิริยาแรกที่มันพบคือความเจ็บปวด! กระดูกในร่างคล้ายลั่นกรอบไปทั้งกาย เพียงขยับตัวเล็กน้อยก็ปวดลึกถึงขั้วหัวใจ เจ็บร้าวไปถึงกระดูกดำ มันค่อยนอนนิ่งๆ เรียบๆ ร้อยๆ ขึ้นมา