บทที่ 154 สำเนียงพิฆาตระฆังจันทรา

วงแหวนแสงนับพันสั่นกังวานอย่างพร้อมเพรียง สะท้อนแว่วอยู่ในหูของทุกผู้คน กระจ่างใสไพเราะอย่างบอกไม่ถูก หวานเสนาะจับใจ แต่สีหน้าของห้าคนในค่ายกลแปรเปลี่ยนอย่างกะทันหัน แม้กระทั่งฉางเหิงผู้สงบเงียบอยู่เป็นนิจ ยังม่านตาหดแคบลงตามสัญชาตญาณ มันเลื่อนมือไปยังจุดกึ่งกลางกระดูกไหปลาร้า ดึงกระบี่แมงมุมโลหิตออกมาอย่างไม่ลังเล ฉา