บทที่ 2 ม้วนคัมภีร์หยก

ภายใต้แสงไฟลอยละล่อง ทุกหนแห่งดูเลือนรางดุจดั่งภาพฝัน ตงฝูในม่านรัตติกาลยังเฉิดฉายมิต่างอันใดกับยามทิวาวาร โคมไฟสองข้างถนนสว่างไสว สดใสและอ่อนละมุน ได้ยินเสียงเห่า ระคนเสียงกรีดแหลมของสัตว์ปราณดังแว่วลงมาจากฟากฟ้า แสงสีจากเหล่ายุทธภัณฑ์เวท กระพริบพราวพรายยิ่งกว่าฝนดาวตก อากาศเย็นเยือกของยามค่ำ มิได้ทำให้ฝูงชนลดน้อยลง แ