บทที่ 6 วิกฤติ

“ศิษย์พี่ เชิญเข้า” เฟ่ยหวินทักทายอย่างกระตือรือร้น มันสวมอาภรณ์สีเหลืองสว่าง อันเป็นเอกลักษณ์ของเหล่าศิษย์หอสรรพสิ่ง ชายเสื้อด้านหน้าถูกพับเหน็บไว้ที่เอว จั่วม่อน้ำเสียงเป็นกันเอง “วันนี้เป็นหน้าที่ของเจ้าเองหรือ?” “ศิษย์พี่โปรดเมตตาข้าด้วยก็แล้วกัน” เฟ่ยหวินหัวเราะเบา ๆ มันย่อมตระหนักดีแก่ใจ ว่าบุรุษหน้าผีดิบผู้นี้