บทที่ 438 เผด็จศึก

จั่วม่อชี้มือไปข้างหน้า ด้วยท่วงท่าประหนึ่งแสงประภาคารนำทางในความมืดมน เสียงตะโกนดังสนั่นของมันราวกับเสียงแตรศึก ปลุกเร้าความกระหายในส่วนลึกที่สุดของคนดุร้ายเหล่านี้ขึ้นมา อัคคีพสุธาชักนำสายฟ้าสวรรค์!* (*เป็นสำนวน น่าจะหมายถึงเรื่องหนึ่งชักนำให้เกิดเรื่องใหญ่กว่า เหมือนเวลาที่ภูเขาไฟระเบิดมักจะทำให้เกิดสายฟ้าผ่าตามลงม