บทที่ 482 นกป่าเถื่อน

จั่วม่อเมื่อมาถึงปากถ้ำ พลันได้ยินเสียงกรีดแหลมดังสะท้อนก้องอยู่ภายในถ้ำ ต้องสีหน้าแปรเปลี่ยนในบัดดล นกโง่! มันโถมทะยานเข้าไปอย่างไม่รีรอลังเล! พุ่งดิ่งเข้าไปในถ้ำ แสงสว่างกลายเป็นสลัวเลือนรางลง แต่สำหรับจั่วม่อยังคงสว่างไสวราวกับแสงแดดเที่ยงวัน เห็นบนพื้นถ้ำสุมซ้อนด้วยซากแมลงหนาเป็นชั้นๆ แต่ยามนี้มันไม่เหลือบมองสักแว