บทที่ 165 สำนักสุญตาลงมือแล้ว

หลังจากดื่มชากันสักพัก รู้สึกว่าปราณธรรมชาติอันหนาแน่นช่วยเติมเต็มร่างกาย ทุกผู้คนผ่อนคลายสบายใจ ความเหนื่อยล้าปลาสนาการไปสิ้น เผยเหยียนหรานชักชวนว่า “อาจได้เวลาแล้วกระมัง ไป ไปดูกันว่าเจ้าเด็กน้อยเป็นอย่างไรบ้าง” ข้อเสนอนี้ได้รับการตอบสนองจากทุกคนทันที ทั้งห้าออกเดินไปพลาง สนทนากันไปพลาง มุ่งหน้าไปยังด้านหลังภูเขาสุญ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ