บทที่ 17 ผู

จั่วม่อลืมตาตื่นอย่างช้า ๆ ศีรษะของมันยังคงเจ็บร้าวอยู่บ้าง แต่หากเทียบกับความเจ็บปวดราวกับถูกผ่าทั้งร่าง นับว่าดีขึ้นมากแล้ว แต่พอหวนนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนจะสิ้นสติ ใบหน้ามันก็แปรเปลี่ยน จั่วม่อถือเป็นบุคคลที่มีจิตใจกระจ่างแจ้งผู้หนึ่ง ภายใต้สถานการณ์ที่ยังมีสติและความคิดแจ่มชัด มันสามารถจัดระเบียบความคิด สรุปสาเห