บทที่ 537 เมืองเศษหิน

หลายวันมานี้ปิงเย่าหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ตลอดเวลา การหายสาบสูญไปของจั่วม่อเป็นเรื่องยากที่จะยอมรับได้ มันค้อมคารวะหลันอย่างนอบน้อม หลังจากได้รับการเซ่นสรวงบูชาจากบรรดามนุษย์หมอกอย่างต่อเนื่องตลอดครึ่งเดือน พลังของหลันกำลังค่อยๆ ฟื้นฟูขึ้นทีละน้อย หลันยังได้ถ่ายทอดเคล็ดวิชาฝึกปรือพลังเทพหมอกน้ำแข็งที่สาบสูญไปนานปีให้แก่เ