บทที่ 558 แสงสุริยัน ประกายจันทรา

จั่วม่อแม้เดือดดาลกับสถานการณ์ที่ออกมาเป็นเช่นนี้ แต่เขิงเหลียนเอ๋อร์กระทั่งดวงตายังไม่กะพริบ นางค่อยๆ ยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างหรูหราสง่างาม ภายใต้แผงขนตายาวงอน ดวงตาดำขลับสดใสของนางคล้ายปกคลุมด้วยม่านหมอกเลือนรางชั้นหนึ่ง อากุ่ยนั่งอย่างไม่รู้สึกรู้สาอยู่ด้านหลังจั่วม่อ นางไม่ต่างจากหุ่นเชิดตัวหนึ่ง แข็งทื่อ ไร้ชีวิตชีวา