บทที่ 568 มหาสันติไม่ดับสูญ  

บนทะเลสีดำกว้างใหญ่ไร้ที่สิ้นสุด เห็นมหานครอันใหญ่โตโอฬารและงามตระการลอยอยู่เหนือผิวทะเล โครงร่างของตัวเมืองแผ่กว้างออกสองฟากข้าง วาดเป็นเส้นสีเหลืองหนาทึบทอดยาวไปตามแนวเส้นขอบฟ้า มองไม่เห็นสุดปลาย “ลงไปเถอะ” ถังเฟยพลิ้วกายลงจากพรมแมลงพายุทรายเป็นคนแรก “บริเวณนี้ไม่อนุญาตให้เหินบิน” ได้ยินเช่นนี้ ทุกคนทยอยกระโดดลงมา เ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ