บทที่ 594 เล่ห์อุบายเผชิญกับไร้ปราณี

“ศิษย์น้องเฉิง!” กงซุนชาเดินเข้าไปสวมกอดฉุนอวี๋เฉิงแรงๆ ฉุนอวี๋เฉิงผู้มักจะหมกตัวอยู่กับกิจการเพาะเลี้ยงสัตว์ปราณของมัน ไม่เคยโผล่หัวออกมาเลย กระทั่งกงซุนชาเองยังไม่ได้เห็นหน้ามันมานานแล้ว พวกมันทั้งสองติดตามจั่วม่อออกมาจากหมู่เกาะแมกไม้รกร้าง ร่วมทุกข์ร่วมสุขเอาชีวิตรอดมาด้วยกันตลอดเส้นทางอันยาวไกล ความสัมพันธ์ของพวก

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ