บทที่ 173 ฉุดลากลงน้ำ

(หมายถึงดึงเข้ามาร่วมหัวจมท้ายด้วย) “ฉุนอวี๋เฉิง* ศิษย์พี่เรียกหาเจ้า” ใครบางคนตะโกนบอก (*ฉุนอวี๋เป็นแซ่สองตัว เฉิง-ยินยอม) “ทราบแล้ว” ฉุนอวี๋เฉิงปากรับคำ มือก็วางตัวอ่อนแมลงลงไปยังค่ายกลเพาะเลี้ยง จากนั้นลุกขึ้นยืน ปาดเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ปีนี้มันอายุยี่สิบสี่ รูปโฉมหล่อเหลาสง่างาม คิ้วดุจกระบี่ดวงตาดุจดวงดารา เป็นบุค