บทที่ 642 อู่อวี้ลงมือ

เปี๋ยหานพอเห็นจั่วม่อกับอากุ่ยลงมือ ดวงตาพลันหรี่แคบดุจคมมีด มันสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ากององครักษ์หยาดพิรุณแทบไม่อาจสะกดกลั้นใจได้อีกต่อไป แม้ดูผิวเผินกระบวนทัพของพวกมันยังคงเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด แต่เปี๋ยหานรู้สึกได้ถึงแรงพลุ่งพล่านที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความเยือกเย็น นี่เป็นสัญชาตญาณที่ยากจะบ่งบอกบรรยา