บทที่ 46 ด่านจู้จี

ดวงตะวันเจิดจรัสแขวนค้างอยู่ที่กลางนภา ผืนฟ้าสีครามสดใสกระจ่างตา แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนต้องขนหัวลุกชัน ท่ามกลางท้องนภาสีฟ้ากว้างไกล กลับเต็มไปด้วยหมู่ดาวดารดาษ พร่างพราวระยับแข่งแสงสุริยัน! “ดาวพร่างกลางทิวา… …” เผยเหยียนหรานพึมพำอย่างเลื่อนลอย อีกสามคนพอได้ยินก็สีหน้าแปรเปลี่ยน “ศิษย์พี่” สือฟ่งหรงสุ้มเสียงสั่นพร่า