บทที่ 100 ฉางเหิงกระหายเลือด

ทันทีที่จั่วม่อยืนขึ้น ศิษย์พี่ฉางก็เปิดตาและลุกขึ้นยืนเช่นเดียวกัน “ข้าฉางเหิง” ฉางเหิงแนะนำตัวง่ายๆ ราวกับกำลังสนทนาเรื่องดินฟ้าอากาศกับสหาย (ฉาง – ธรรมดา ทั่วไป , เหิง – ใช้อำนาจบาตรใหญ่ ขวาง ดื้อดึง) “ข้าจั่วม่อ” จั่วม่อตอบอย่างสงวนถ้อยคำ ด้วยเหตุผลบางประการ ฉางเหิงผู้ไม่เคยเผยร่องรอยความแหลมคมใดๆ กลับทำให้มันมันร