บทที่ 4 ไร้เหตุผล

แสงสว่างของอรุณรุ่งตัดผ่านความมืดมิด พระอาทิตย์สีแดงลอยขึ้นอย่างแช่มช้า ในยามที่ลำแสงส่องลอดผ่านหน้าต่างเข้าสู่ห้องสันโดษ นิ้วผอม ๆ ของจั่วม่อพลันเปล่งแสงสีทอง! จั่วม่อยกดัชนีข้างนั้นขึ้นมาเบื้องหน้า จ้องเขม็งด้วยดวงตาแดงก่ำของมัน คล้ายจะมีชั้นแสงสีทองเรืองรองอยู่รอบ ๆ นิ้ว นัยน์ตาของจั่วม่อผู้ไร้อารมณ์ เต็มไปด้วยความส