บทที่ 45 ดิ้นรน

หุบเขาหมอกเย็นเยือก ข้างสระน้ำอันหนาวเหน็บ จั่วม่อแลดูน่าสะพรึงกลัว ร่างกายแดงก่ำราวกับกุ้งต้มตัวหนึ่ง แดงดุจโลหิตจะหยดออกมา ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยซึ่งน่าตกใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อยามที่จั่วม่อยังคงอยู่ในลานบ้าน ร่างกายของมันราวกับกลุ่มก้อนเปลวเพลิงกลุ่มหนึ่ง แต่บัดนี้มันรู้สึกคล้ายว่าตลอดทั้งร่างเป็นท่อนฟืนแห้งสนิท