บทที่ 67 ถามตอบ

จั่วม่อย่องมาถึงหน้าประตูกระท่อมหญ้าอย่างระมัดระวัง คนตึงเครียดราวกับเส้นเชือกเขม็งเกลียว หากมีแรงกระทำจากภายนอกสักเล็กน้อย เกรงว่าคงขาดผึงในบัดดล มันสูดลมหายใจลึก แม้ว่าจะทะลวงถึงขั้นลมหายใจที่สองของเคล็ดบำเพ็ญสูดปราณก่อนกำเนิด และไม่ต้องอาศัยจมูกปากหายใจ แต่เมื่อรู้สึกร้อนรนกระวนกระวาย มันยังคงสูดลมหายใจลึกตามรูปแบบอ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ