บทที่ 92 ตำรามุกหยินประลัยกัลป์

จั่วม่อตัวสั่นเหมือนตะแกรงร่อนทอง เส้นเลือดดำปูดโปนเขียวคล้ำบนหน้าผากและลำคอราวกับไส้เดือน น่าหวาดผวาเป็นอย่างยิ่ง ผูเยาไม่ทราบออกมาตั้งแต่เมื่อใด เห็นสภาพของจั่วม่อ มันคล้ายตกใจระคนไม่คาดคิด จั่วม่อร่างกายสั่นสะเทือนไม่หยุดยั้งเกือบครึ่งชั่วยาม ก่อนที่จะสิ้นสุดลง จั่วม่อลืมตา หอบหายใจอย่างหนักหน่วง สายตามันมีแววกังขา

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ