บทที่ 97 การคำนวณของหลินเอวี่ยน

หลินเอวี่ยนร่างแข็งทื่อ เม็ดเหงื่อผุดเต็มหน้า ในดวงตาเต็มไปด้วยความประหวั่นพรั่นพรึง มันสามารถรู้สึกได้ชัดเจนถึงความเย็นเยียบเสียดกระดูกของปราณกระบี่ที่จ่อคอหอยของมัน เส้นขนลุกชี้ชันทั้งร่าง แต่มันไม่ได้สั่นสะท้าน มิใช่ว่าเพราะความองอาจห้าวหาญ แต่เป็นเพราะมันไม่กล้าพอที่จะสั่น ทั้งยังพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อรักษา