บทที่ 169 โชคลาภร่วงลงมาจากฟ้า

จั่วม่อตามติดด้านหลังแมลงทองทมิฬไปอย่างกระชั้นชิด มือกระชับกระบี่หยดน้ำ สายตากวาดมองรอบด้านเป็นครั้งคราว เฝ้าตื่นตัวระมัดระวังอยู่ตลอดเวลา แมลงทองทมิฬวิ่งเร็วมาก จั่วม่อตามหลังมันไป ในใจเบิกบานอย่างบอกไม่ถูก หากเจ้าดำน้อยวิ่งรี่อย่างยินดีปรีดาเช่นนี้ ก็เป็นที่แน่นอนว่าบนเกาะร้างแห่งนี้จะต้องมีเส้นชีพจรปราณปฐพีหรือไม่ก