บทที่ 184 ตั๊กแตนกับนกขมิ้น*

(*มาจากสำนวน ตั๊กแตนจับจักจั่น นกขมิ้นตามอยู่ด้านหลัง สื่อความหมายถึงรอชุบมือเปิบ) โดยไม่เอ่ยคำใด จั่วม่อเรียกธงสุญตาออกมาทันที ธงเล็กๆ พอปรากฏ ก็ขยายพรวดในพริบตา จั่วม่อคว้าด้ามธงที่กลางอากาศ กระแทกใส่พื้นอย่างดุดันคราหนึ่ง พลังกดดันกวาดวูบออกเป็นวงกว้าง ด้ามธงโลหะดำกับผืนธงสีหมึก คำ ‘สุญตา’ ดุจเขียนด้วยกระบี่ พร้อมจ