บทที่ 237 สร้างสังขารใหม่

ที่สะท้อนอยู่ในกระจกเงาน้ำ เป็นใบหน้าของคนแปลกหน้าผู้หนึ่ง “นรกอะไรกันนี่!” จั่วม่อขวัญหนีดีฝ่อ จากนั้นลูบคลำทั่วใบหน้าอย่างกระหายใคร่รู้ ก่อนจะหันไปส่องสำรวจในกระจกเงา พิศดูอยู่ครึ่งค่อนวัน ค่อยได้ข้อสรุป “โชคดีจริงๆ ดูดีขึ้นกว่าเดิม!” มันคลายใจลงส่วนหนึ่ง หินหนักที่ถ่วงในใจร่วงหล่นลง ใบหน้านี้แม้ไม่หล่อเหลา แต่อย่าง