บทที่ 297 ชุดเกราะองครักษ์ทุกข์ยาก

“ประเสริฐ! ประเสริฐ! ประเสริฐ!” บรรพชนฟ้ากระจ่างกล่าว ‘ประเสริฐ’ สามคำติดต่อกัน เจตนาสังหารค่อยๆ ทวีความเกรี้ยวกราด ทะลักล้นออกมารอบกาย บนท้องฟ้าเหนือพรรคฟ้ากระจ่าง ลมเมฆพลันแปรปรวน เมฆดำหนาหนักเหมือนตะกั่ว ทั่วทั้งสำนักหนาวสะท้าน เหล่าศิษย์ล้วนตัวสั่นงันงกกันถ้วนหน้า ประหวั่นพรั่นพรึงสุดขั้วหัวใจ “นึกไม่ถึงว่าสายการส