บทที่ 300 สละชีพ

จั่วม่อปลิวลิ่วไปด้านหลัง แทบหยุดยั้งตัวเองไว้ไม่ได้ โชคดีที่สตรีซิวเจ่อยื่นมือออกมาคว้าร่างมันได้ทันเวลา โลหิตทะลักออกมาจากหูและจมูกของมัน ใบหน้าขาวเผือด เกราะปราณกับเสื้อผ้าฉีกขาดเป็นชิ้นๆ แรงระเบิดของเหอเถาอัสนีคำรนเกรี้ยวกราดยิ่งกว่าที่มันคิดเอาไว้มาก จุดที่บรรพชนฟ้ากระจ่างยืนอยู่ในทีแรก เวลานี้ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ