บทที่ 334 ศาสตร์บำบวงแดนร้างกาลสมัย

ในชั่วขณะนี้ เวลาดูเหมือนจะช้าลง เส้นใยลำแสงแตกแขนงราวกับกำลังแตกกิ่งก้านสาขา ค่อยๆ รัดพันห่อหุ้มรอบมือขวาที่ว่างเปล่าของจั่วม่อ ในชั่วพริบตานั้น ผูเยาจมดิ่งลงไปในห้วงความทรงจำ ภาพอันพร่ามัวและห่างไกลคล้ายซ้อนทับกับภาพที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้ามัน ราวกับเพิ่งผ่านพ้นมาเมื่อวันวาน “… …เหล่าซือ… …” ท่ามกลางเสียงกระซ