บทที่ 422 จอมทรราช

“เจ้าผู้นี้ช่างหลับได้หลับดีจริงๆ จนบัดนี้ยังไม่ยอมตื่นขึ้นมา!” เหนียนลู่บ่นพึมพำ แต่ในดวงตาทอแวววิตกกังวล เหลยเผิงไม่กล่าววาจา นับตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา มันก็กลับกลายเป็นสงบปากสงบคำกว่าเดิม นั่งนิ่งประดุจหุ่นไม้ แต่ดวงตาคมวาวน่าสะพรึงกลัวกว่าเดิม เวลานี้ดวงตาคมกริบดุจคมดาบก็ฉายเค้าความวิตกกังวลเช่นกัน มันกับเหนียนลู่ฟื้นค