บทที่ 458 เคลื่อนไหว

“เจ้าไปปล้นชิงมา?” จั่วม่อเหม่อมองพืชปราณและข้าวปราณที่กองสุมเป็นภูเขาเล็กๆ รู้สึกหัวหมุนวิงเวียนอยู่บ้าง “ปล้นชิง?” ผูเยาแค่นเสียง “เพียงสิ่งของเล็กน้อยเท่านี้ ไหนเลยมีคุณค่าถึงขั้นเรียกว่าปล้นชิง?” อย่าได้เห็นว่าจั่วม่อมั่งคั่งร่ำรวย แต่เมื่อใดกันที่จะมีโอกาสได้ชมดูพืชหญ้าและข้าวปราณกองโตเท่าภูเขาเช่นนี้? ดวงตาถึงกั