บทที่ 492 อาณาจักรลับแมกไม้ขจี

จั่วม่อมีความฝันที่แปลกประหลาดยิ่ง ในนั้นมีหมอกเมฆกว้างไกลและสายน้ำไม่มีที่สิ้นสุด ม้วนตัวอยู่เหนือพื้นที่ชุ่มน้ำอันรกร้างเปล่าเปลี่ยว เสียงร้องคำรามของสัตว์ป่าที่ไม่รู้จักกังวานอยู่ในพงหญ้าสูงท่วมเอว วิหคสีสันสดใสลากหางยาวสีสวยสด โผบินอยู่ท่ามกลางแมกไม้เขียวขจีสูงตระหง่าน ในห้วงนภากาศอันเดียวดาย ทันใดนั้นท้องฟ้ามืดลง