บทที่ 532 เปี๋ยหาน*

(*สองคำนี้แปลได้หลายความหมาย แต่เพื่อให้เข้ากับบริบทของตัวละคร ขอแปลว่า อย่าท้อแท้, อย่าหวาดกลัว หรือไม่ก็ เปลี่ยนพลิกความท้อแท้เหน็บหนาว) วัดเสวียนคง ภายในวิหารแห่งนั้น เปี๋ยหานหมอบกราบกรานกับพื้น คนผู้นี้ไม่สูงใหญ่ รูปร่างผอมบาง สองแก้มซูบตอบ รูปโฉมธรรมดาสามัญจนไม่อาจธรรมดาไปกว่านี้ได้ “เปี๋ยหาน เจ้าอยู่ในวัดมานานเท่