บทที่ 565 อสูรสนองตอบเสียงเพรียก

ผูเยาอยู่ในอารมณ์ที่ซับซ้อน เดินทอดน่องเนิบนาบคล้ายจมอยู่ในภวังค์ครุ่นคิด แม้ว่ามันจะเข้าสู่คุกสิบนิ้วตามปกติ แต่คล้ายมีพลังกดดันแตกต่างไปจากเวลาปกติ ทำให้มันร้อนรุ่มกระวนกระวายอย่างที่ยากจะพบพาน เวลาหลายพันปีที่ผันผ่าน ประดุจแม่น้ำอันกว้างใหญ่ที่แบ่งแยกอดีตปัจจุบันออกจากกัน บางสิ่งเป็นเพียงภาพเลือนรางอยู่ในความทรงจำ