บทที่ 605 ขนราชานกยูง

เสิ่นอวี้ทอดตามองจั่วม่ออย่างไร้อารมณ์ สีหน้ามันไม่แปรเปลี่ยนแม้แต่น้อย เขตแดนเนตรนกยูงเต็มไปด้วยความเปลี่ยนแปลงไร้ที่สิ้นสุด คิดใช้กำลังทำลายล้างตรงๆ ไม่มีประโยชน์ใด ในดวงตาไร้อารมณ์ของมันจุดประกายภาคภูมิลำพองวูบหนึ่ง ภายในเขตแดนเนตรนกยูง ทุกประการล้วนอยู่ในกำมือของมัน มันประหนึ่งเทพปิศาจแห่งยุคบรรพกาล ยืนหยัดอยู่บนจ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ