บทที่ 667 ร้อยเล่ห์

สุนัขเนตรกระจกที่วิ่งนำไปเบื้องหน้าอย่างมั่นอกมั่นใจ จู่ๆ ก็กรีดร้องโหยหวน วิ่งโซซัดโซเซ แล้วสะดุดล้มคว่ำลงบนพื้น ฮุยเป่าตะลึงงันไปชั่ววูบ จากนั้นรีบวิ่งเข้าไปคุกเข่าตรวจดูสุนัขเนตรกระจก สุนัขเนตรกระจกนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ไม่หลงเหลือประกายชีวิต ฮุยเป่าใบหน้าขาวซีด ถ้อยคำหนึ่งผุดพลุ่งขึ้นในใจ …หลุมพรางกับดัก! ฝ่ายตรง