บทที่ 668 จี้เจิ้ง

ประกายแสงพุทธธรรมประหนึ่งระลอกคลื่น กวาดผ่านไปทั่วทุกทิศทางอย่างสงบเงียบ ปราศจากสุ้มเสียงสำเนียงใด จั่วม่อสังหรณ์อันตรายกรีดร้องระงม รีบร้องตวาดสุดเสียง “แยกย้ายกันไป!” กล่าวจบคำมันก็ดีดร่างทะยานขึ้นฟ้าอย่างเร่งร้อน รีบหลบหนีออกจากเมือง เขิงเหลียนเอ๋อร์เข้าใจความหมายของมัน เหินลิ่วไปอีกทางหนึ่งในบัดดล จั่วม่อรู้สึกเอะ