บทที่ 697 ทังเฉินผู้วางอำนาจบาตรใหญ่

สำหรับภาพเบื้องหน้านี้ จั่วม่อคุ้นเคยเป็นอันมาก มันไม่เอ่ยปากกล่าววาจา เพียงแย้มยิ้มน้อยๆ อย่างเยือกเย็น ภายในชั่วระยะเวลาสั้นๆ ฝูงชนที่โหวกเหวกโวยวายก็สงบลงอย่างรวดเร็ว บรรดาอาจารย์ศาสตรามารพากันมองดูจั่วม่ออย่างเทิดทูนบูชา ในเวลาเช่นนี้ ความเงียบสงบยังมีผลสะท้อนมากกว่าร้อยพันวาจา แต่มันยังคงปวดเศียรเวียนเกล้าอยู่บ้า

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ