บทที่ 728 ข่มขวัญ

“อืมม์?” “ฮะ!” เทพปิศาจหนุ่มและตาเฒ่าลึกลับพลันหยุดมือโดยพร้อมเพรียง พากันหันไปมองในทิศทางของเนินสุสานภูตเป็นตาเดียว “ดูท่าว่าจะมีคนคิดตัดหน้าเราเสียแล้ว” ชายชราเปรยเบาๆ พลางสั่นศีรษะ “ไปกันเถอะ ต่อสู้กันมานานเพียงนี้ สมควรยืนเส้นยืดสายเพียงพอแล้ว จะอย่างไรในแดนปิศาจเราไม่อาจปล่อยให้เผ่าอสูรเข้ามาหยิบฉวยผลประโยชน์ตามอ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ