บทที่ 733 สนามรบ!

ท่ามกลางม่านวิกาลอันมืดมิด ท้องฟ้าเหนือเนินสุสานภูตสว่างไสวด้วยแสงประกายอันพร่าพรายละลานตา ร่างของจั่วม่อที่อ้าสองแขนกว้าง ประหนึ่งจอมจักรพรรดิผู้กำลังทอดตามองดินแดนของตนอย่างเฉื่อยชา ท่วงท่าปลอดโปร่งอหังการของผู้ที่สยบทุกอย่างไว้ใต้ฝ่าเท้าเผยออกมาอย่างชัดแจ้งในช่วงเวลาแห่งการหยุดนิ่งนั้น กระทั่งประกายแสงอันเจิดจรัส ย