บทที่ 810 ตื่น

แนวป่าทึบสิ้นสุดลงอย่างกะทันหัน เห็นเป็นเส้นแบ่งแยกที่ชัดเจนเส้นหนึ่ง ฟากหนึ่งของเส้นแบ่งเป็นป่าทึบแน่นขนัด ส่วนอีกฟากหนึ่งเป็นมหาสมุทรอันไพศาล ฟากหนึ่งเป็นแสงตะวันเจิดจ้าและยามทิวาอันร้อนระอุ อีกฟากหนึ่งคือพายุมหึมาอันคลุ้มคลั่ง มวลเมฆดำทะมึน ม่านพิรุณหนาหนักที่เต็มไปด้วยลูกเห็บ โหมกระหน่ำใส่ท้องทะเลอย่างไม่หยุดยั้ง