บทที่ 828 ช่องว่าง         

หลีเซียนเอ๋อร์มองดูจั่วม่อ จั่วม่อคล้ายถูกผีสิง เฝ้าพลิกดู ‘กระสวยหญิงทอผ้า’ ทั้งวันทั้งคืนราวกับว่ามีดอกไม้งอกเงยออกมาก็มิปาน ดูจนเคลิบเคลิ้ม ลืมตัวลืมตนไปอย่างสิ้นเชิง หลีเซียนเอ๋อร์รู้สึกละอายใจเล็กน้อย นางถือครอง ‘กระสวยหญิงทอผ้า’ มาเป็นเวลานาน แต่ไม่เคยสนใจศึกษาอย่างจริงจังถึงเพียงนี้มาก่อน ทุกคนเคยชินกับจั่วม่อใ